Μία από τις πιο διαδεδομένες και απόλυτα… ελληνικές τακτικές στους δρόμους των πόλεων είναι η παράνομη κατάληψη μιας δημόσιας θέσης στάθμευσης.
Οι περισσότεροι από μας γνωρίζουν πόσο δύσκολη είναι η εύρεση ελεύθερης θέσης στάθμευσης στην πόλη,
Φυσικά όταν η στάθμευση επιτρέπεται σε κάποιον δημόσιο δρόμο, οι διαθέσιμες θέσεις ανήκουν σε όλους, εκτός αν υπάρχει σήμανση που υποδεικνύει κάτι διαφορετικό. Αυτός ο κανόνας είναι σεβαστός από τους περισσότερους χρήστες του δρόμου.
Ωστόσο υπάρχουν ορισμένοι… προύχοντες, οι οποίοι θεωρούν ότι ο δρόμος μπροστά από το σπίτι ή το μαγαζί τους αποτελεί μέρος της ιδιοκτησίας τους και κατά συνέπεια η θέση στάθμευσης που βρίσκεται εκεί προορίζεται μόνο για αυτούς.
Σύμφωνα, όμως, με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, η προσωρινή ή διαρκής κατάληψη τμήματος του οδοστρώματος με εγκαταστάσεις ή εμπόδια απαγορεύεται, ιδιαίτερα αν με αυτά παρεμποδίζεται η κυκλοφορία, η επιτρεπόμενη στάση ή στάθμευση οχημάτων στον δημόσιο δρόμο ή περιορίζεται η ορατότητα αυτών που χρησιμοποιούν τις οδούς.
Κατ΄ εξαίρεση, μπορεί να επιτραπεί σε έκτακτες περιπτώσεις, αν υπάρχει αρκετός χώρος γι' αυτό, η κατάληψη τμήματος οδού με προσωρινές εγκαταστάσεις ή εμπόδια ύστερα από άδεια των Δημοτικών ή Κοινοτικών Αρχών, μετά από την έγκριση των αρμοδίων Αστυνομικών Αρχών.
Από τα παραπάνω συμπεραίνεται ότι ο δρόμος μπροστά από την ιδιοκτησία μας είναι δημόσιος και όποιος δεν συμμορφώνεται με την παραπάνω διάταξη τιμωρείται σύμφωνα με το άρθρο 48 του K.Ο.Κ. με διοικητικό πρόστιμο 400 ευρώ.
